Onschatbare waarde van de intuïtie
Bij het kiezen van behandelingen ben ik in de loop der jaren steeds meer gaan luisteren naar mijn intuïtie in plaats van naar mijn ratio en ik geloof heilig dat dit de beste weg is. De intuïtie is voor mij de stem van het onderbewustzijn, dat zoveel meer kennis bevat dan ons bewustzijn.
Het rationele brein is nuttig voor allerlei dingen (boodschappenlijstjes maken, begrijpen wat er in de krant staat), maar niet voor het kiezen van je weg in het leven, niet voor het kiezen van de behandeling die op dat moment goed voor je is. (Hier zal ik nog wel eens uitgebreider over schrijven, maar daarvoor is het nu niet het juiste moment - zegt mijn intuïtie :) .
In het najaar ben ik bij een arts geweest die me een behandelingsadvies heeft gegeven. Hoe ik het ook wendde of keerde, ik had er geen goed gevoel bij. Ik had geen alternatief, maar ik voelde duidelijk dat dit het niet was. Niet veel later heeft Mirjam me gewezen op de site van Els: http://www.het-abc-van-mcs.nl/genezen-van-mcs.htm . Die leidde me naar Ashok Gupta… Bingo!
Lieve Mir, jaren geleden heb je me met mijn haren bij Noppes gesleept. Zonder Noppes had ik de periode waarin ik volledig afhankelijk was van hulp nooit goed door kunnen komen. Zonder Noppes had ik geen aardige mensen leren kennen in Amsterdam.
Nu breng je me dit geschenk. Zeer, zeer veel dank!
Ik voel me begrepen
Ashok was net aan het vertellen over het begin van zijn ziekte (ME/CVS) en de adviezen die hij kreeg. Achteraf kan ik zien dat mijn fysieke problemen rond mijn 16e begonnen zijn, maar echt grondig instorten gebeurde op mijn 25e, nu 20 jaar geleden, tijdens mijn studie. Na een periode van overbelasting stortte ik in.
Als diagnose werd depressie gesteld en ik kreeg anti-depressiva. Die hielpen niets. Iedereen raadde me aan te gaan sporten. Hoe langzaam ik m’n trainingen ook opbouwde, ik werd er alleen maar zieker van. Dat was dus ook de weg niet.
Bij de psychotherapeut leerde ik dat ik te vaak over mijn grenzen ging. Gedurende twee jaar trainde ik mezelf om dat zo min mogelijk te doen. Dat lukte wel, maar gek genoeg kreeg ik desondanks mijn energie niet terug. Wel stabiliseerde mijn conditie, maar dat dat een goed resultaat was wist ik toen nog niet. (Daar kwam ik pas achter toen ik jaren later nog veel dieper zakte...)
Ashok beschrijft vrijwel dezelfde ervaringen als ik had, en het verdriet over die periode van mijn leven komt weer boven. Wat heb ik me hulpeloos gevoeld! Ik deed zo mijn best om weer energiek te worden, ik deed alles wat ik kon, maar het hielp niet.
Mensen om me heen konden niet begrijpen dat sporten niet hielp. En nog steeds kom ik zo af en toe iemand tegen die al zijn energie erin gooit om mij naar de sportschool te praten. De vaste overtuiging van zulke mensen dat dat de beste manier van trainen is, en hun onvermogen om te horen wat ik terug zeg, bezorgen me elke keer weer hevige frustratie.
Overigens gaat het sinds een jaar of twee zo goed met me dat training nu wel helpt. Dat doe ik op mijn eigen manier: met de dagelijkse dingen. Een was doen, opruimen, boodschappen halen, een eind fietsen naar een winkel of een vriendin, al die dingen zijn voor mij training. Training die tegelijkertijd voldoening geeft, omdat ik zelf iets doe dat gedaan moet worden. Training die mij energie geeft, vanwege de blijdschap om zelf mijn boodschappen uit te zoeken. Die me energie geeft doordat ik langs bomen en sloten en mooie plekjes fiets, met de zon op mijn hoofd en de wind om mijn oren.
Lieve sportfanaten, wees niet bezorgd. Als mijn conditie zover is toegenomen dat ik mijn energie niet meer op kan maken door de dagelijkse dingen te doen, ga ik heus wel sporten. En dan krijg ik vast nóg meer energie. Maar nu is niet het goede moment.
Zo, deze ontlading heeft me goed gegaan. Ik ga een nieuwe kop thee zetten en keer terug naar Ashok.
De juiste methode, de juiste man, het juiste moment
Het voelt zo ontzettend goed om naar Ashok te kijken en te luisteren. Hij heeft een fijne uitstraling en wat hij zegt past bij het stadium waarin ik nu ben. Hij stimuleert me en kan me helpen op deze weg. Van al deze dingen ben ik overtuigd.
Ik zeg dan ook volmondig ja tegen het trainingsprogramma. Ik zal het een half jaar doen. Als ik dan ben opgeknapt geef ik mezelf nog een half jaar om weer te wennen aan een energiek leven, en om van dat energieke leven te genieten. Pas daarna ga ik werk maken van werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten