Hoe doe ik dit?

De opdracht lijkt simpel: stop elke gedachte aan je klachten met de trainingstechniek van Gupta. Doe dit telkens wanneer zo'n gedachte in je opkomt, al is dat vijftig keer per dag.
De trainingstechniek wordt bij voorkeur staand uitgevoerd, met bewegingen erbij en met het hardop uitspreken van zinnen. Mocht je dat niet op kunnen brengen, dan moet je de techniek in gedachten doen en alle bewegingen en zinnen zo levendig mogelijk voorstellen.

Het is allemaal leuk bedacht en ik geloof ook wel dat het werkt, maar ik word al moe bij het idee... (Ook deze gedachte zou ik direct moeten afbreken, overigens, maar ik wil jullie een kijkje geven in mijn proces.)

Kijk, als ik 's morgens wakker word voel ik me een zombie. Suf, sloom en het eerste uur nog niet in staat om mijn bed uit te komen. Laat staan dat ik dan de fut heb om, al is het maar in mijn hoofd, elke gedachte aan mijn klachten op die energieke manier te stoppen en te veranderen in een blij gevoel.

Tweede probleem: het doel van de training is om je amygdala af te leren bij het minste of geringste in de stress te schieten. Mijn gezonde verstand zegt me dan ook dat het niet de bedoeling kan zijn mezelf te forceren bij het toepassen van de techniek, want van me forceren krijg ik stress.
Echter, zoals ik me de opdracht voorstel zie ik bergen stress in het verschiet; ook midden op de dag lijkt het me een gigantische klus om bij elke gedachte als ‘ik ben moe’ op te springen en de techniek te doen. Ik krijg al stress bij het idee…

Er moeten oplossingen zijn voor deze problemen, want talloze mensen gebruiken de techniek en worden er beter van. Ik geloof dat ik het tijd moet geven. Tijd om de techniek goed onder de knie te krijgen (nu loop ik nog te stuntelen en moet ik telkens in het boekje kijken) en tijd om uit te vinden hoe ik hem op een natuurlijke manier in mijn leven inpas.

Bemoedigend is en blijft dat ik blij word als ik Gupta zie en blij word van het doen van de oefening. Het gaat me lukken, al weet ik nu nog niet hoe.