Dat ik een normaal energiepeil had is al zo lang geleden, dat ik echt niet direct bij de hand had hoe je dag er dan uit kan zien. Vandaag zat ik uit te puffen op de bank en toen ben ik eens gaan denken. Doorgaan op de oude voet betekent dit:
Geen ochtenden hebben
Ik slaap lang en kom heel langzaam op gang. Mijn dag begint daardoor pas na het middaguur. Ik weet nog hoe ik vroeger genoot van in de ochtend naar school of werk fietsen. Nog een beetje kou in de lucht, de zon staat laag, je voelt dat het vroeg op de dag is. Je rijdt samen met stromen mensen die óók allemaal op weg zijn naar hun dagelijkse bezigheid. Deel uitmaken van die enorme massa die zijn dag begint, gecombineerd met de ochtendfrisheid… mmm.
Niet werken
Ja, ik werk nu ook wel, maar ik bedoel écht werken: een hele dag, op een werkplek, met collega’s, en tien verschillende telefoontjes na elkaar afhandelen. Die collega’s leer je beter kennen en bij sommige kom je op hun verjaardag en zo leer je ook hun man & kinderen & vrienden kennen. (Daar heb je dan namelijk ook energie voor.)
Niet op de kinderen passen
Die van mijn broer en zus en mijn vriendinnen. Al die ontzettend leuke kindertjes (ja, ze hebben àllemaal leuke kinderen!), die je helpt met wassen en tandenpoetsen, waar je grapjes mee maakt of heel zorgzaam voor bent, en die je met je allermooiste voorleesstem een stukje laat meerijden met Pluk.
Geen leuke uitstapjes
Naar een film, een toneelstuk, het Haarlemmer Houtfestival, Open Monumentendag. Op vakantie naar Barcelona, Andalucia, de Dordogne.
Gupta zegt dat ik een keus heb
Geen opmerkingen:
Een reactie posten